🦦 Jest Taka Rasa Psów Tekst

Na pewno spotkałaś się kiedyś z pojęciem seksizmu. Najczęściej kojarzy nam się z zachowaniami, które dyskryminują płeć żeńską, jednak w obecnych czasach to określenie zyskuje coraz szersze znaczenie. Czym jest seksizm? Kiedy powstał? Jak walczyć z jego przejawami? Podpowiadamy. Czym jest seksizm? Seksizm to z definicji dyskryminacja osoby lub grupy osób ze względu na płeć. Wiąże się przede wszystkim ze stereotypami, mówiącymi o tym, że jedna płeć jest lepsza lub powinna być bardziej uprzywilejowana od drugiej. Zachowania seksistowskie mogą wynikać z wyuczonego schematu myślenia, braku tolerancji i empatii, uwarunkowań kulturowych i społecznych lub ze strachu. W jaki sposób może przejawiać się seksizm? Między innymi poprzez: nierówne płace dla obu grup płciowych, na przykład mężczyzna będzie zarabiał więcej od kobiety na tym samym stanowisku, brak praw wyborczych dla jeden z płci, na przykład kobiety nie mogą głosować w wyborach państwowych, molestowanie seksualne, mobbing, wynikające z przeświadczenia, że jedna płeć jest słabsza od drugiej, nierówne prawa w walce o opiekę nad dzieckiem po rozwodzie, niemiłe żarty opierające się na stereotypach dotyczących danej płci, seksizm językowy, czyli tworzenie nazw, które dyskryminują jedną płeć. Seksizm dawniej i dziś Termin seksizm powstał w latach 60. XX wieku i jest z nami do dziś. Oznacza on nierówne traktowanie ze względu na płeć, czyli dyskryminację jednej z płci w porównaniu do drugiej. Oczywiście, dawniej seksizm skupiał się na dyskryminacji płci żeńskiej, która posiadała o wiele mniej praw niż płeć męska. Nie możemy zapomnieć, że jeszcze kilkadziesiąt lat temu życie kobiet wyglądało kompletnie inaczej niż teraz. Panie miały o wiele gorszy dostęp do edukacji, co przekładało się na brak możliwości podjęcia pracy w większości ścieżek zawodowych. Dodatkowo, ich prawa wyborcze w wielu krajach były mocno ograniczone. W dawnych czasach rolą kobiet było wyjście za mąż, rodzenie dzieci i zajmowanie się domem. Nie ma w tym nic złego, jeśli jest to świadomy wybór kobiety. Niestety, często nie miały one po prostu innej opcji. Na szczęście kobiety zaczęły walczyć o zmianę takiego stanu rzeczy. Batalie o równouprawnienie trwały przez wiele lat, jednak większość z nich zakończyła się sukcesem. Seksizm wobec płci żeńskiej dalej istnieje, jednak z roku na rok jest coraz mniej akceptowany społecznie, dzięki czemu występuje coraz rzadziej. W obecnych czasach seksizm dalej w większym stopniu dotyka kobiet, jednak mężczyźni też spotykają się z dyskryminacją ze względu na płeć. Najczęściej zdarza się ona podczas walki o prawa do opieki nad dzieckiem w przypadku rozwodów. Często pociecha “z automatu” zostaje z matką, a jej kontakt z ojcem zostaje utrudniony. Mężczyźni zrzucają winę na działanie systemu prawnego w naszym kraju, który faworyzuje matkę w przywilejach rodzicielskich, i ogranicza prawa ojca do opieki nad dzieckiem. Inna sprawa, że części mężczyzn jest to na rękę, że "mają dziecko z głowy", wręcz potrafią uchylać sie od płacenia alimentów i jest to w naszym kraju plaga. Seksizm w pracy Najczęstszym przejawem seksizmu w pracy jest występowanie nierównych płac na tych samych stanowiskach dla osób różnych płci. Niestety, w dzisiejszych czasach kobiety dalej skarżą się, że zarabiają mniej niż mężczyźni, wykonując dokładnie te same obowiązki. Seksizm może być też związany z problemem z awansem (tzw. szklany sufit), a także brakiem zaufania ze strony przełożonego (tak, bo najczęściej faceta szefa, ale zdarza się, że i kobieta kobiety nie awansuje ze względu na płec!), wynikającego z poglądu, że jedna płeć jest słabsza od drugiej. Seksizm w pracy może dotyczyć każdego zawodu i sektora gospodarki. Niełatwo jest z nim walczyć, ponieważ często zdarza się, że dyskryminujący to przełożony, kierownik, dyrektor czy prezes. Osoby zajmujące wysokie stanowiska w danej firmie mogą czuć się bezpiecznie i bezkarnie, jednak musimy pamiętać, że każde zachowanie seksistowskie powinno spotkać się z odpowiednią reakcją. Zobacz także: Seksizm: jak z nim walczyć? Prawdopodobnie każda czy każdy z nas spotkał się kiedyś z dyskryminacją ze względu na płeć, na przykład w postaci zaczepiania na ulicy, niewybrednych żartów, czy nawet problemów w osiągnięciu określonych celów zawodowych, ze stricte seksistowskich przyczyn. Ekspozycja na tego typu zachowania może być niezwykle przykra i upokarzająca, a nawet prowadzić do załamania nerwowego u pokrzywdzonej osoby. Jak walczyć z seksizmem? Przede wszystkim nie przechodzić koło niego obojętnie. Każde niepożądane zachowanie seksistowskie powinno być od razu zgłaszane odpowiedniej osobie lub instytucji. Może być to przełożony, urząd pracy, a w przypadkach bardzo ciężkich nadużyć, nawet pozew sądowy. Zachowania seksistowskie nie powinny być w żadnym wypadku ignorowane lub zamiatane pod dywan, ponieważ zaniechanie podjęcia akcji i wyciągnięcia konsekwencji, będzie przyczyniać się do pogłębiania problemu. Walka z seksizmem musi opierać się również na zapobieganiu. Dzieci powinny być od najmłodszych lat wychowywane w myśl równości płciowej, empatii i szacunku do drugiego człowieka. Pociechom powinno wpajać się, że każdy człowiek jest równy, bez względu na jego płeć, a wszelkie zachowania przejawiające jakiekolwiek objawy dyskryminacji, powinny spotykać się z odpowiednią reakcją. To Rada Europy przyjęła pierwszą międzynarodową definicję seksizmu W 2019 roku Rada Europy przyjęła pierwszą międzynarodową definicję seksizmu. Komitet Ministrów RE zdefiniował go jako każde działanie, gest, wizualna reprezentacja, wypowiedź ustna lub pisemna, praktyka lub postępowanie oparte na przekonaniu, że osoba lub grupa osób jest gorsza z powodu swojej płci, występujące w sferze publicznej lub prywatnej, online i offline, a także objawianie się historycznie nierównych relacji władzy między kobietami i mężczyznami, które prowadzi do dyskryminacji i uniemożliwia pełny rozwój kobiet w społeczeństwie. Skutki tego typu działań to między innymi: naruszenie wrodzonej godności lub praw osoby lub grupy osób, fizyczna, seksualna, psychologiczna i socjoekonomiczna krzywda lub cierpienie osoby lub grupy osób, stworzenie zastraszającego, wrogiego, upokarzającego, poniżającego lub obraźliwego środowiska, stworzenie bariery dla autonomii i pełnego przestrzegania praw człowieka lub grupy osób, podtrzymywanie i wzmacnianie stereotypów na temat płci. W opublikowanym dokumencie Komitet Ministrów RE pokazuje też relację między seksizmem a przemocą wobec kobiet i dziewcząt, podkreślając, że zachowania seksistowskie przyczyniają się do powstawania atmosfery zastraszania, strachu, dyskryminacji, wykluczenia i niepewności, która ogranicza możliwości i wolność jednej z płci. Członkowie Komitetu Ministrów Rady Europy podkreślili, że seksizm jest powszechny we wszystkich społeczeństwach i sektorach, a także wystosowali apel do państw członkowskich RE o zwiększanie świadomości społecznej na temat seksizmu, oraz szybkie reagowanie na wszelkie jego przejawy ze strony osób publicznych. W rekomendacji został zawarty prawny mechanizm do walki ze zjawiskiem seksizmu, który obejmuje działania takie jak: zmiany prawne definiujące i potępiające seksizm, wprowadzenie szeregu kar za zachowania seksistowskie oraz mowę nienawiści związaną z dyskryminacją jednej płci, różne sposoby pomocy dla ofiar zachowań seksistowskich.

To, co najczęściej słyszę to „bo to taka rasa”. Słyszę to od prawie trzech lat. Od momentu, gdy do mojego życia wprowadził się mój prywatny rottweiler. Niby pytają, jaka ona jest, niby pytają czy prawdą jest, że …, ale zawsze pada stwierdzenie, „bo to taka rasa”. Wczoraj to ja powiedziałam „to taka rasa”.

Naukowcy z Ohio State University przeprowadzili badania, które wykazały, że obecność psów na osiedlach odstrasza potencjalnych przestępców. Co ciekawe, im więcej psów, tym szanse na kradzież zmniejszają się… Pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Wiemy to już od dawna, a udomowione czworonogi towarzyszą nam już od kilkunastu tysięcy lat. Oprócz swojej miłości, zwierzaki te mogą również być dla nas również prawdziwym ukojeniem. Badania sprzed kilku miesięcy wykazały, że obecność w towarzystwie psa nawet przez 10 minut łagodzi ból, lęk i przygnębienie. Teraz naukowcy udowodnili, że psy mogą być nie tylko dobrymi terapeutami, ale równie skutecznymi stróżami. Więcej psów oznacza mniej przestępstw, ale potrzebne jest jeszcze wzajemne zaufanie sąsiadów Uczeni z Ohio State University w amerykańskim mieście Columbus stwierdzili, że dzielnice i osiedla, w których jest więcej psów, mają niższy odsetek przestępstw takich jak kradzieże, pobicia i zabójstwa w porównaniu do obszarów, w których jest mniej czworonogów. Badacze zwracają jednak uwagę, że ważny jest również poziom zaufania w sąsiedztwie. Uczeni twierdzą, że im więcej osób wyprowadza psy w różnych porach dnia, tym bardziej naturalnie zwiększa to obecność potencjalnych świadków. Ma to zniechęcać przestępców, którzy obawiają się trafienia w ręce policji. – Właściciele czworonogów, którzy wychodzą z nimi na spacery, właściwie sami strzegą swojej okolicy. Obserwują okolicę i widzą, co się dzieje. Właśnie dlatego przestępcy unikają takich miejsc – podkreśla Nicolo Pinchak, doktorant socjologii na Ohio State University i jeden z autorów badania. Im więcej osób spaceruje po okolicy, tym mniejsze ryzyko popełnienia przestępstwa Badania zostały opublikowane w czasopiśmie naukowym „Social Forces”. Naukowcy zebrali dane na temat ogólnego zaufania mieszkańców. Okazało się, że mieszkańcy czuli się bezpieczniej, gdy na ulicach spacerowało więcej osób. Co ważne, w dzielnicach, w których tego rodzaju odpowiedzi były najczęstsze, wskaźnik przestępstw był niższy. Tym, co najbardziej zaciekawiło badaczy, był fakt, że gdy sprawdzili liczbę psów w poszczególnych sąsiedztwach, okazywało się, że dopiero tam raporty dotyczące przestępczości były rzadkością. „Psi patrol” niewątpliwie działa jak straszak na kryminalistów. Nicolo Pinchak zauważa, że naturalne jest to, że więcej osób wychodzi na spacer, bo musi wyprowadzić swoje psy. Psy często dają do zrozumienia ludziom, że wyczuwają coś podejrzanego Uczeni podkreślają również, że psy wyraźnie alarmują, gdy dzieje się coś niepokojącego. A także gdy nie znają obcego człowieka lub nie mają do niego wystarczającego zaufania. Niektóre zaczynają zachowywać się nerwowo, a większość osobników po prostu szczeka. Prof. Pinchak podsumowuje, że połączenie wzajemnego zaufania i posiadania psów może działać równie skutecznie, jak firmy ochroniarskie. – Nasze badania to kolejny dowód na to, że psy są niezwykłymi zwierzętami i warto mieć je blisko siebie – dodaje uczony. Źródło: Social Forces. QUIZ: Rozpoznasz rasę psa po jednym zdjęciu? To wcale nie jest takie łatwe! Pytania 1 | 10 Jaka to rasa psa?

Chociaż ten chart może wydawać się rasą mało ruchliwą, wcale tak nie jest. Tak, jak sugeruje jego nazwa, pies ten pochodzi z Afganistanu. Jest to bardzo stara rasa, zaliczana do psów pierwotnych. Charty te w największym pędzie są w stanie osiągnąć prędkość 60 km/h.

Zakup szczenięcia to ekscytujące doświadczenie, ale najważniejsze jest dokonanie odpowiedzialnego wyboru. Upewnij się, że kupujesz zwierzę zdrowe, właściwie zsocjalizowane i pochodzące z hodowli prowadzonej w sposób etyczny. Właścicielem psa można stać się na wiele sposobów, a kupno szczenięcie to jeden z nich. Zakup szczenięcia to bardzo ekscytujący moment, ale decyzja taka powinna być dokładnie przemyślana. Upewnij się, że kupujesz zdrowe szczenię, ze sprawdzonej, odpowiedzialnej hodowli, przestrzegającej dobre praktyki hodowlane. Zalety zakupu psa od hodowcy Jeżeli kupisz psa, najprawdopodobniej będzie to rasowe szczenię z rodowodem. W przypadku szczeniąt rasowych z większym prawdopodobieństwem można przewidzieć ich docelową wielkość i cechy fizyczne. Mamy też lepszy pogląd na to, jaki może być w przyszłości ich temperament w zależności od rasy, charakteru rodziców i udzielonych przez hodowcę informacji na temat dotychczasowego przebiegu procesu socjalizacji. Hodowca udostępnia także pełną dokumentację medyczną szczenięcia. Można także uzyskać pełniejszy obraz fizycznego i emocjonalnego rozwoju szczenięcia niż w przypadku dorosłego psa adoptowanego ze schroniska. Kwestie do rozważenia przy zakupie psa od hodowcy Niektóre rasy mogą mieć predyspozycje do określonych schorzeń. Szkolenie i wychowywanie szczenięcia wymaga wiele czasu, cierpliwości i zaangażowania ze strony opiekuna. Gdzie kupić psa? Należy starannie dokonać wyboru profesjonalnej hodowli o dobrej reputacji i unikać zakupu szczeniąt z niepewnych źródeł. Możesz zapytać lekarza weterynarii o lokalnych hodowców. Odpowiedzialny hodowca: Podaje szczegółowe informacje na temat swoich szczeniąt Zachęca do kilkukrotnego spotkania z wybranym szczenięciem Ma czystą i bezpieczną strefę dla szczeniąt i ich matek Nie oddaje szczeniąt przed ukończeniem ósmego tygodnia życia Zadaje wiele pytań W umowie sprzedaży zawiera zapis o możliwości odebrania szczenięcia w przypadku pojawienia się problemów Zapewnia zwierzętom opiekę weterynaryjną, na przykład badania genetyczne, odrobaczanie i szczepienia Znakuje szczenięta za pomocą tatuażu lub chipa Wdraża trening czystości Przeprowadza socjalizację szczeniąt Informuje o dotychczasowym żywieniu szczenięcia Zrezygnuj z zakupu, gdy hodowca: Nie chce pokazać matki i rodzeństwa szczenięcia Proponuje spotkanie poza hodowlą Nie może udokumentować przeprowadzonych szczepień i odrobaczeń aktualnymi wpisami w książeczce zdrowia lub w paszporcie Nie podaje numeru kontaktowego do prowadzącego lekarza weterynarii Sprzedaje szczenięta bez oznakowania (brak tatuażu/ chipa) Najważniejsze wskazówki dotyczące zakupu szczenięcia Odwiedź szczenię przynajmniej dwa razy, zanim zabierzesz je do domu Poznaj cechy i potrzeby wybranej rasy Dowiedz się, czy szczenięta zostały odsadzone Dowiedz się w jakim wieku jest matka szczeniąt- powinna mieć ukończony rok, ale nie więcej niż 8 lat Upewnij się, że suka nie miała więcej niż sześć miotów Skontroluj warunki, w jakich przebywa suka ze szczeniętami Pobaw się ze szczenięciem Daj szczenięciu swój kocyk, aby zapoznać go z zapachem twojego domu Sprawdź stan oczu, uszu oraz okolic odbytu szczenięcia Chociaż znalezienie dobrego hodowcy i poznanie wybranego szczenięcia zabiera sporo czasu, to znacznie ułatwia przyzwyczajenie psa do nowego domu oraz zapewnienie mu odpowiednich warunków życia. Mamy dla Ciebie prezent! KLIKNIJ I ODBIERZ PAKIET NOWEGO OPIEKUNA, który obejmuje: próbkę karmy suchej 50g dla szczenięcia, przewodnik dla opiekuna, 2 kupony zniżkowe o wartości 20 zł* każdy! Odbierz prezent teraz! *Pierwszy kupon o wartości 20 zł otrzymasz w podziękowaniu za zgłoszenie, a drugi kupon o wartości 20 zł otrzymasz po wykorzystaniu pierwszego kuponu. Akcja dla osób, które wyrażą zgodę na kontakt w celach marketingowych.

Poniżej przedstawiamy listę najbardziej popularnych ras psów w Polsce. Są to psy zarówno duże jak i małe, często uznawane za inteligentne i łagodne. Sprawdź, jakie rasy psów są w naszym kraju najczęściej spotykane. Zobacz też: 100 najbardziej popularnych imion dla psów w Polsce [2018 r.] Rasy psów popularne w Polsce 10. Syberian husky 9. Beagle

W upalne dni fryzura psa ma ogromne znaczenie. I wcale nie chodzi tu o wygląd czworonoga, a o jego przetrwanie latem, kiedy to słońce potrafi przecież ładnie przygrzać. Pewnie wielu właścicieli zastanawia się, czy ostrzyc psa na lato. Czy ostrzyc psa na lato? Jeśli jest to pies, dla którego w przyszłości nie przewidujemy kariery wystawowej, to skrócenie włosa jest zalecane. Należy jednak pamiętać, że sierść w pewnym stopniu chroni przed słońcem. Dlatego nawet w największe upały nie należy strzyc psa do skóry. Może to bowiem doprowadzić do podrażnienia lub nawet poparzenia. Najbardziej narażona na oparzenia słoneczna jest delikatna skóra psa bezwłosego, np. grzywacza chińskiego. Każdy opiekun takiego czworonoga musi pamiętać, aby przed wyjściem na spacer wysmarować go odpowiednim kremem z filtrem. Pamiętajmy również o tym, że podczas upałów zwykle wydłuża się czas oczekiwania na wizytę u psiego fryzjera. Nie zawsze zatem uda się z dnia na dzień pozbawić naszego psiaka ciepłego futra. Aby doraźnie ulżyć zarośniętemu pupilowi, podczas upałów możemy okrywać go mokrymi ręcznikami. Poza odpowiednio ostrzyżoną sierścią ważna jest taka organizacja dnia, aby niepotrzebnie nie narażać psa na długotrwałe działanie promieni słonecznych i wysokich temperatur. Starajmy się nie wyprowadzać czworonoga w południe, a na dłuższe spacery wybierajmy się rano i wieczorem. Jak pielęgnować sierść psa latem? Wydaje się, że psy północne, jak husky przez swoją sierść męczą się w upalne dni. Jednakże ich sierść spełnia pewną rolę – zimą jest izolatorem przed zimnem, a latem izoluje przed wysokimi temperaturami. Właściciele tych psów powinni pamiętać, aby tych psów nie strzyc latem zbyt mocno. Warto jednak skupić się na zadbaniu ich sierści poprzez regularne szczotkowanie. Jest to o tyle ważne, że jeśli skóra psów, które mają długą i gęstą sierść, nie będzie zadbana, poprzez brak odpowiedniej wentylacji, zaczną powstawać na niej rany i odparzenia. Zabieg szczotkowania należy wykonywać również psów krótkowłosych. Dzięki temu sierść nie będzie miała kołtunów i dodatkowo pozbędziemy się martwego włosia czy usuniemy brud u psa. Autor: Ewa Grabowska U psów, których prawidłowa masa ciała przekroczona jest o 20-25%, prawdopodobieństwo jej wystąpienia wzrasta 8-krotnie. Wzrasta liczba dowodów wskazujących na zależność między otyłością a powstawaniem nowotworów. Karma dla psów otyłych powinna być podstawą diety wszystkich pupili borykających się z tym problemem. Rasy kotów domowych Mimo rosnącej popularności adopcji, koty rasowe wciąż można znaleźć w wielu polskich domach. Nic dziwnego – rasy kotów mają określony wygląd i docelową wielkość. Opiekunowie, którzy decydują się na zakup kota z hodowli, wiedzą także, jaki charakter będzie miał ich zwierzak. Rasy kotów różnią się bowiem nie tylko wyglądem, długością sierści i wielkością, ale także temperamentem, skłonnością do zabawy lub lenistwa oraz określoną ufnością wobec ludzi. Jaką rasę kota wybrać? Oto wszystkie rasy kotów domowych – duże, małe, najpopularniejsze rasy długowłose i krótkowłose, a także rasy kotów egzotycznych i hybrydy. Ile jest ras kotów? Według największej organizacji zrzeszającej hodowców kotów rasowych FIFe (pol. Międzynarodowa Federacja Felinologiczna) istnieje 48 ras kotów. Wiele z nich występuje w różnych odmianach barwnych. Uznane przez tę organizację wszystkie rasy kotów domowych podzielone zostały na cztery kategorie według systemu EMS: Kategoria I – koty perskie i egzotyczne (np. kot perski) Kategoria II – koty półdługowłose (np. kot maine coon) Kategoria III – koty krótkowłose i somalijskie (np. kot bengalski) Kategoria IV – koty syjamskie i orientalne (np. kot syjamski) Nie są to jednak wszystkie rasy kotów występujące na świecie. Wiele nowo powstałych ras nie zdobyło uznania FIFe, można je jednak hodować i kupić w innych organizacjach, takich jak TICA czy WCF. Najpopularniejsze rasy kotów domowych są jednak akceptowane we wszystkich organizacjach felinologicznych. Jaką rasę kota wybrać? Rasy kotów domowych mogą mieć bardzo różnorodny charakter. Jedne, takie jak persy czy brytyjczyki, są spokojne i delikatne, a od szalonych zabaw wolą wylegiwanie się na kanapie. Inne rasy kotów domowych, takie jak szkocki kot zwisłouchy, ragdoll czy kot tonkijski uwielbiają głaskanie i cały dzień mogłyby spędzić na kolanach człowieka. Wśród ras kotów domowych można znaleźć także bardziej aktywne koty potrzebujące ogromu zabawy – koty syjamskie, sfinksy i devon rexy – jak również rasy kotów chodzące wyłącznie własnymi ścieżkami, jak kot norweski leśny czy nebelung. Dlatego każdy, kto marzy o rasowym kocie, znajdzie rasę, która spełni jego potrzeby i odnajdzie się w jego trybie życia. Czym jest kot rasowy? Rasa kota to nie tylko jego wygląd – to także udokumentowane pochodzenie. Każdy rasowy kot musi posiadać rodowód poświadczający, że jego przodkowie również wywodzili się z hodowli. Chcąc kupić kota rasowego, musimy wystrzegać się pseudohodowli. Niestety wiele najpiękniejszych ras kotów domowych padło już ofiarą pseudohodowców, którzy nieraz rozmnażają ze sobą chore, blisko spokrewnione koty wyłącznie dla zysku. Jeśli decydujemy się na kota rasowego, powinniśmy wybrać hodowlę zarejestrowaną w FIFe lub innej międzynarodowej organizacji felinologicznej, która wymaga od hodowców, by dbali o swoje zwierzęta i badali je pod kątem chorób dziedzicznych. Wszystkie rasy kotów pochodzące z dobrych hodowli powinny być sprzedawane z rodowodem oraz książeczką zdrowia potwierdzającą aktualne szczepienia i badania. Duże rasy kotów Największe rasy kotów domowych cieszą się ogromną popularnością wśród kociarzy. Są niezwykle efektowne i wzbudzają podziw w wielu osobach. Rasy kotów dużych to przede wszystkim koty długowłose – maine coon, kot norweski leśny i kot syberyjski. Mogą one ważyć nawet do 15 kg! Rasy te obdarzone są często spokojnym charakterem i niemal psim usposobieniem. Wśród największych ras kotów znaleźć można także krzyżówki z innymi gatunkami, między innymi z serwalem czy dzikim kotem błotnym, czyli koty savannah, ashera i chausie. Te rasy kotów domowych mogą mieć trudny charakter ze względu na domieszkę „dzikiej krwi”, są także wyjątkowo drogie. Duże rasy kotów obejmują też bardziej popularne rasy, takie jak kot brytyjski i ragdoll, które dorastają nawet do 11 kg. Małe rasy kotów Do najmniejszych ras kotów domowych zalicza się przede wszystkim rasy nieuznane przez FIFe. Są to zazwyczaj nowe, zminiaturyzowane rasy kotów powstałe w przeciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Małe rasy kotów są niezwykle drogie i mogą być obciążone licznymi wadami genetycznymi. Najmniejsza rasa kota to pers miniaturowy, który jako dorosły mieści się do filiżanki. Drugą znaną miniaturką jest toy bobtail, który całe życie wygląda jak trzymiesięczny kociak. Nieco większe, ale wciąż małe rasy kotów to singapura i cornish rex – są to najzdrowsze z małych ras i mogą ważyć maksymalnie 3 kg. Ciekawą, nieuznaną przez FIFe rasą kota domowego jest kot munchkin, który za sprawą mutacji ma wyjątkowo krótkie łapki. Najmniejszy w historii munchkin miał w kłębie jedynie 13 cm! Małe rasy kotów to bardzo różnorodna grupa – znajdują się w niej zarówno żywiołowe, wiecznie chętne do zabawy kociaki, jak i poważniejsze, stateczne mruczki. Rasy kotów długowłosych Wśród kotów długowłosych znajdziemy najpiękniejsze rasy. Obfitym futrem obdarzone są między innymi najpopularniejsze rasy kotów, takie jak ragdoll, pers, turecka angora czy maine coon. Rasy kotów długowłosych wymagają czasochłonnej pielęgnacji, częstego czesania i podawania pasty odkłaczającej – zalegające w kocim przewodzie pokarmowym kłaczki mogą powodować wymioty. Najpopularniejsze rasy kotów w Polsce Do najpopularniejszych w naszym kraju ras kotów domowych zaliczamy zarówno rasy długowłose, jak i krótkowłose. Najpopularniejsze rasy kotów w Polsce to te obdarzone długim futrem – persy, maine coony, ragdolle i koty syberyjskie, charakteryzujące się spokojnym usposobieniem. Niezwykłą popularnością cieszą się także koty brytyjskie krótkowłose – towarzyskie, proste w pielęgnacji i niekłopotliwe. Inne częso spotykane krótkowłose rasy kotów domowych to koty syjamskie i bengalskie, które są aktywnymi towarzyszami rodziny. Jeśli jednak za odrębną rasę uznać zwykłego kota domowego (zwanego także dachowcem), to właśnie on przewyższa swą popularnością wszystkie inne rasy kotów. Rasy kotów domowych nieuznane przez FIFe Istnieje niezliczona ilość ras kotów domowych, a wciąż powstają kolejne. Nie wszystkie jednak zdobyły uznanie FIFe i innych organizacji felinologicznych. Do nieuznanych ras kotów należą przede wszystkim najnowsze wynalazki hodowców, takie jak munchkin, lykoi czy toyger. Znaleźć tu można także krzyżówki z innymi gatunkami (rasy hybrydowe) – na przykład kota savannah skrzyżowanego z serwalem i eksperymentalne rasy kotów, takie jak ryś amerykański. Większość dużych ras psów to zwierzaki raczej spokojne, które nie przepadają za nadmiernym wysiłkiem fizycznym. Duże psy mają także tendencję do dysplazji stawów, która będą przeciwwskazaniem do długich biegów. Dlatego chcąc biegać z psem dużej rasy absolutnie koniecznie należy się skonsultować z lekarzem weterynarii. Na świecie jest bardzo wiele psich ras. Dowiedz się, czym różnią się one od siebie, jakie mają potrzeby i jak dbać o poszczególne rasy. Poznaj takie rasy psów jak owczarek niemiecki, doberman, amstaff, owczarek kaukaski, corgi, springer spaniel, chihuahua, dog niemiecki, wyżeł węgierski czy chart, dobierz rasę psa odpowiednią do Twojego charakteru. Wydzielanie śliny jest odruchowe i może być wywołane na przykład widokiem lub zapachem jedzenia, silnymi emocjami czy podrażnieniem przewodu pokarmowego. Sprawia to, że ilość śliny wydzielanej przez psa w danym może znacząco się zwiększyć - i będzie to całkowicie naturalne zjawisko. ^{Ratlerek to piesek w typie pinczera, najmniejszy pies domowy, ze względu na małe rozmiary polecany do mieszkań. Określany jest także jako pinczer miniaturka i to nie bez przyczyny. Ratlerek osiąga wysokość niewiele ponad 20 cm i waży około 2,5 kg – to jego waga optymalna, choć można spotkać zarówno 1,5-kilogramowe, jak i 3,5-kilogramowe ratlerki Ratlerki mają krótką lub półdługą sierść, której nie trzeba strzyc. Może ona lekko sterczeć na uszach, ogonie oraz łapkach. Sierść jest czarna lub czekoladowa, miejscami – na pyszczku – podpalana Więcej ciekawych artykułów znajdziesz na stronie głównej Psy ratlerki – jak je pielęgnować: sierść i zęby Sierść ratlerka wymaga drobnej, niekłopotliwej pielęgnacji: wystarczy ją przeczesać raz w tygodniu lub raz na dwa tygodnie miękką szczotką. Nieco częściej warto czesać pinczera miniaturkę w okresie linienia. Należy też kontrolować zęby ratlerków – łatwo osadza się na nich kamień, wtedy trzeba pójść do weterynarza, żeby go usunąć. Warto zapewniać ratlerkom dobrej jakości karmę i dużo ruchu, bo mają skłonność do tycia. Ratlerek – jak obcinać pazury? Uwagę poświęcamy również pazurom. Jeśli ścierają się same, nie trzeba ich specjalnie pielęgnować. Ale jeżeli tak się nie dzieje, należy je przycinać, uważając, by nie naruszyć części żywej pazurka, czyli jego macierzy. O wskazówki, jak obciąć ratlerkowi pazurki, można poprosić weterynarza. Na rynku znajdziemy też profesjonalne obcinaczki z czujnikiem części żywej, które mają zapobiec zranieniu psa. Obcinanie pazurków jest konieczne, bo zbyt długi pazur może się złamać i sprawić zwierzęciu ból. Długi pazur należy przycinać etapami, żeby nie naruszyć macierzy. Wraz ze skracaniem pazurka będzie się ona cofać. Pinczer miniaturka – mały pies, wielki charakter Pinczer miniaturka – mały pies, wielki charakter Ratlerki to psy odważne. Głośnym ujadaniem będą bronić właściciela oraz sygnalizować, że do domu zbliża się ktoś obcy. Doskonale więc sprawdzają się jako psy stróżujące. Odwaga ratlerka może przysporzyć kłopotów. Jeśli pinczer uzna, że jego pan jest zagrożony, jest w stanie rzucić się na innego, nawet o wiele od siebie większego psa. Ratlerki są pewne siebie, żywiołowe i chętne do zabawy, ale też szybko dostosowują się do rytmu dnia ludzi, z którymi mieszkają. Nie zawsze tolerują dzieci, o czym trzeba pamiętać decydując się na ratlerka. Szkolenie ratlerka: inteligentny pies lubi trudne zabawy Ratlerki mają skłonność do dominacji – możliwe, że aby sobie poradzić z ratlerkiem, trzeba będzie pójść z nim na szkolenie. Dobra wiadomość jest taka, że psy rasy pinczer miniaturka to psy inteligentne, podatne na szkolenie. Można nawet wystawiać je w zawodach. Ratlerek jest bardzo dokładny i potrafi być posłuszny, więc świetnie poradzi sobie na wszelkich torach przeszkód, gdzie poprawność wykonania zadań zależy od współpracy z opiekunem i właściwego reagowania na jego komendy. Dla kogo taki pies jak ratlerek? Foto: Shutterstock Dla kogo taki pies jak ratlerek? Ratlerek wybiera sobie jednego właściciela. Cechą posiadacza ratlerka powinien być zdecydowany charakter. Ratlerek to pies, który lubi dominować. Pewnie brzmi to zabawnie, bo przecież mamy do czynienia z miniaturką, ale ratlerek może być uciążliwe także dla domowników, zwłaszcza jeśli pies zacznie być zazdrosny o jednego z nich. Ratlerek nie lubi samotności. Jego pan nie powinien zbyt długo przebywać poza domem. Pozostawiony sam sobie pies może zacząć zachowywać się głośno albo niszczyć rzeczy. Ratlerek – pies do mieszkania w bloku i do domu z ogrodem Psy ratlerki są dość emocjonalne i szczekliwe. Ale odpowiednio ułożone nie sprawią kłopotów w mieszkaniu w bloku. Jeśli mają do dyspozycji przydomowy ogród, to na pewno zaleta. Jednak niezależnie od przestrzeni, jaką można ratlerkowi zaoferować, warto zadbać, by pies miał odpowiednio dużą dawkę ruchu. Zabawy na świeżym powietrzu są korzystne dla zdrowia ratlerka, bo zapobiegają nadwadze. Dobrze też wpływają na jego zachowanie. Ratlerek – ile żyje i co zrobić, żeby żył jak najdłużej Foto: Shutterstock Ratlerek – ile żyje i co zrobić, żeby żył jak najdłużej Ratlerek żyje średnio 12-14 lat. Żeby żył w dobrym zdrowiu jak najdłużej, należy zapewnić mu zbilansowane posiłki w małych porcjach i nie przesadzać z liczbą smakołyków – nie można dopuścić do nadwagi, bo źle wpływa na kondycję zdrowotną pinczerka, a odchudzenie go może być dość kłopotliwe. Warto dostosować też karmę do wieku ratlerka, na rynku są dostępne karmy dla psich seniorów. Marzysz o psie? Jeśli nie masz doświadczenia, te rasy omijaj z daleka! Ratlerka, tak jak każdego innego psa, należy regularnie szczepić. Przy okazji szczepień można ustalić z weterynarzem kalendarz badań profilaktycznych, które z wiekiem będą miały coraz większe znaczenie, bo pozwolą szybko wychwycić nieprawidłowości mogące być oznaką chorób. Wizyta u weterynarza jest niezbędną także wtedy, gdy zauważymy zmiany w zachowaniu ratlerka – zwiększoną nerwowość, agresję, ale także ospałość.} yuE8l0.

wxcza7b09j.pages.dev/95

wxcza7b09j.pages.dev/90

wxcza7b09j.pages.dev/22

wxcza7b09j.pages.dev/40

wxcza7b09j.pages.dev/4

wxcza7b09j.pages.dev/10

wxcza7b09j.pages.dev/28

wxcza7b09j.pages.dev/93

jest taka rasa psów tekst